Charlotte Haesen (1987) werd geboren in Amsterdam maar groeide op net over de grens in Wallonië, ze heeft ook familiale wortels in Frankrijk en Burundi. Ze is actief in diverse muzikale genres, ze won de EU Jazz Award en de publieksprijs bij het 28ste Concours de la Chanson Alliance Française en won diverse prijzen met haar videoclips. Ze studeerde jazz zang aan het conservatorium van Maastricht en de Amsterdam University of Arts. Ze houdt zich tegenwoordig bezig met twee projecten : Café des Chansons en haar duo met gitarist Philip Breidenbach: Haesen & Breidenbach. Over Café des Chansons schreef ik al eens een enthousiaste recensie van hun album Du bout des yeux in Rootstime. Philip Breidenbach (1985) is een Duitse gitarist, hij behaalde zijn graad in jazz gitaar aan het conservatorium in Maastricht in 2009. Hij werkte als gitarist, componist en producer mee aan meer dan 25 cd’s.

“Où est l’amour?“ werd geschreven en geproduceerd in een heel speciale tijd in ons leven. De pandemie was volop aanwezig en wij waren in afwachting van onze baby. Philip nam het album op en produceerde het vanuit ons huis in Keulen. De laatste noot was opgenomen net voordat Charlotte begon met de bevalling. Wij zullen deze uitdagende en magische tijd nooit vergeten. Aldus de hoestekst.

Alle nummers zijn geschreven en gearrangeerd door Haesen & Breidenbach behalve “Qui protège les marins?“ van Charlotte, “Alishan” geschreven door Gu Jiahui (Joseph Koo) en Lin Qin Lán Shï. “Rome” werd geschreven door Philip. De teksten zijn in het Nederlands, Frans, Engels en Mandarijn. Het album begint met het vrolijk voort huppelende “Danse avec moi “, waarin meteen duidelijk wordt wat voor een geweldige gitarist Philip is. In “Qui protège les marins ?” valt me weer de kwikzilverige zang van Charlotte op, die me ook al zo aangenaam in de oren klonk met Café des chansons.

Ook in het Engels kan ze uitstekend uit de voeten bewijst ze in “Words”, zelfs het Nederlands met zijn hoekige klanken gaat haar goed af door het verleggen van de klemtonen in “Wie ik ben”. Maar het liefst hoor ik haar toch zingen in het frans zoals in “Dis moi pourquoi” alweer een vrolijk getint liedje over o.a. het weer of in het titelnummer “Où est l’amour?” “Grimpe, grimpe ton futur, grimpe, grimpe ton passé, grimpe, grimpe tous les jours, en haut tu sera libéré”. Heel bijzonder is het nummer “Alishan” gezongen in het Mandarijn waardoor er toch een typisch chinees sfeertje ontstaat, ik ken dat een beetje omdat ik ooit muziekcassettes meenam uit China, bijzonder. Het album sluit af met een fraaie instrumental van Philip “Rome”.

Het is een schande dat de muziek van Charlotte en Philip nooit wordt gedraaid op de Hilversumse zenders die de hele dag bagger uitzenden en dat geldt voor veel meer Nederlandse artiesten als Philip Kroonenberg, J.W. Roy, Ad Vanderveen en om over jazz maar te zwijgen !

Jan van Leersum.